სინაგოგა — ებრაელთა სამლოცველო სახლი.
სინაგოგას, როგორც წესი, აქვს ერთი ვრცელი დარბაზი ლოცვებისთვის, მცირე ოთახები სასწავლებლად და ხშირად საზოგადოებრივი დარბაზი და ოფისები. ზოგიერთს ასევე ცალკე ოთახი აქვს თორას სასწავლოდ, რომელსაც ბეით მიდრაშ-ს უწოდებენ — בית מדרש.
სინაგოგები წმინდა ადგილი არ არის, ასევე სინაგოგა არ არის სავალდებულო სალოცავი. ებრაული ლოცვები შეიძლება ჩატარდეს იქ, სადაც ათი ებრაელი შეიკრიბება. სინაგოგა არ არის ტაძარი და არ ცვლის ნამდვილ, დიდი ხნის წინ დანგრეულ წმინდა ტაძარს იერუსალიმში.
სინაგოგა წარმოიქმნა პალესტინაში, ეგვიპტეში. იერუსალიმის ტაძრის დანგრევის და დიასპორის გაფართოების შემდეგ სინაგოგები იქმნება ყველგან, სადაც კი ებრაელები ცხოვრობენ.
სინაგოგაში ასრულებენ ღვთისმსახურებას, კითხულობენ და კომენტარებს უკეთებენ ბიბლიასა და თალმუდს, მართავენ რიტუალურ ტრაპეზებს. შუა საუკუნეებში ვინც იუდეურ დოგმებს გადაუხვევდა, სინაგოგიდან განკვეთდნენ.
სინაგოგაში მსახურებისას ცენტრალურ ფიგურას რაბი წარმოადგენს. სეფარადულ თემში კი ამ ფუნქციას ხახამი — რელიგიური ტრადიციის დიპლომირებული მცოდნე ასრულებს, რომელიც უფლებამოსილია დამოძღვროს კეჰილა, რელიგიურ სასამართლოში მიიღოს მონაწილეობა, ასწავლოს რელიგიურ სასწავლებელში.